Depression and all-cause mortality in patients with congestive heart failure and an implanted cardiac device

Methods: The study enrolled 260 patients (mean age 56.8±10.0 years; 83.1% male) with CHF and an implanted cardiac device (156 patients with a resynchronization therapy cardiac device, 104 patients with an implantable cardioverter defibrillator). The mean duration of follow-up was 48.6±32.2 months. The Beck Depression Inventory was used to measure depressive symptoms. Depression was considered absent for a score between 0 and 9, mild to moderate for a
score between 10 and 18, and severe if the score was 19 or greater.

The Cox proportional hazards regression model was used to estimate hazard ratios (HR) with a 95% confidence interval (CI) for the impact of depression on all-cause mortality. The HR was calculated after adjustment for the following confounders: age, gender, smoking status, hypertension, diabetes mellitus, body mass index, hypercholesterolemia, left ventricular ejection fraction, number of hemodynamically significant lesions of the coronary arteries, and the type of
implanted cardiac device. Results: During the follow-up period, 37 patients died
(14.2%).

The adjusted HR of depression for all-cause mortality was 1.05, with a 95% CI of 1.01–1.09. Patients without depression were accepted as a reference group with HR=1.0 for analysis of the categorical indicator. The HR was 1.32, with a 95% CI of 0.57–3.03, in patients with mild depressive symptoms, and the HR was 3.18 with a 95% CI of 1.31–7.73 in patients with severe depressive symptoms.

 Conclusion: Increased depressive symptoms were independently associated with all-cause mortality in patients with CHF and an implanted cardiac device.Amaç: Çalışmanın amacı kardiyak cihaz implante edilmiş konjestif kalp yetersizliği (KKY) hastalarında depresyon ile tüm nedenlere bağlı mortalite arasındaki ilişkiyi değerlendirmekti. Yöntemler: Çalışmaya kardiyak cihaz implante edilmiş 360 hasta (yaş ortalaması, 56.8±10.0 yıl, %83.1’i erkek hasta) (156 hastaya resenkronizasyon tedavisi için kardiyak cihaz, 104 hastaya ise kardiyoversiyon için defibrilatör takılmış) alındı. Ortalama izlem süresi 48.6±32.2 aydı. Depresif semptomları değerlendirmek için Beck Depresyon Envanteri (BDI) kullanıldı.

BDI skoru 0–9 olanlarda depresyonun olmadığı, 10–18 arası hafif-orta derecede depresyon ve 19’dan yüksekse hastaların ağır depresyonda olduğu kabul edildi. Depresyonun tüm nedenlere bağlı mortaliteye etkisini değerlendirmede %95 güven aralığında risk oranlarını (HR) tahmin etme amacıyla Cox orantısal riskler modeli kullanıldı. Karışıklığa neden olan faktörler (yaş, cinsiyet, sigara içme durumu, hipertansiyon, diabetes mellitus, beden kütle indeksi, hiperkolesterolemi, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu, koroner arterlerin hemodinamik açıdan önemli olan lezyonlarının sayısı ve implante edilmiş kardiyak cihazların tipi) için düzenlemeler yapıldıktan sonra HR hesaplandı.

 Bulgular: İzlem dönemi sırasında 37 (%14.2) hasta hayatını kaybetti. Depresyon skoruna tüm nedenlere bağlı mortalitenin etkisi için düzeltilmiş HR 1.05 (%95 GA 1.01–1.09) idi. Depresyonu olmayan hastalar (HR=1.0) kategorik göstergelerin analizi için referans grubu olarak kabul edildi. HR, hafif depresif semptomları olanlarda 1.32 (%95 GA 0.57–3.03), ağır depresif semptomları olanlarda 3.18 (%95 GA 1.31– 7.73) idi. Sonuç: Artmış depresif semptomlar kardiyak cihaz implante edilmiş KKY olan hastalarda tüm nedenlere bağlı mortaliteyle bağımsız olarak korelasyon göstermektedir.